دریاچه لغور |مهدی خاکزاد

دریاچه لغور

دریاچه لغور |اولین بار بود که وارد جنگلهای بکر سواد کوه میشدم . تا محل اتراق هنوز بیش از ۳ ساعت راه مانده بود . مسیر جاده هم پر از چاله چوله و ناهمواری بود و ما نمیتوانستیم با سرعت این جاده خاکی را طی کنیم . هوا در حال تاریک شدن بود ، و ما هم با استرس در حال رانندگی و البته لذت بردن از محیط جنگلی و بسیار زیبای جنگل لفور بودیم .
اولین تجربه آمدن به دل جنگل بسیار دلنشین و زیبا بود اما افسانه ها و قصه هایی که از بعضی دوستان در مورد حمله حیوانات و یا دیدن اجنه شنیده بودیم دلمان را میلرزاند ، بطوریکه زمزمهء منصرف شدن از ادامه راه را سر می دادیم . ماشین مان پراید بود و می ترسیدیم بین راه پنچر بشود و در دل تاریکی ما را بگذارد . تصمیممان بر انصراف در حال راسخ شدن بود که یک پیچ سربالایی را گذراندیم و به این مناظر زیبا رسیدیم . دریاچه لفور در دل طبیعت ، دل از ما برد و ما را دلگرم به ادامه سفر کرد . . .

دریاچه لغور

خستگی راه ، گرسنگی و ترس از تاریکی جنگل ، کمی عصبی مان کرده بود . از طرفی فقط با یک آدرس پرسیدن دل به جاده زده بودیم و هر چه می رفتیم نمی رسیدیم . در سه ساعت گذشته هیچ سوسوی چراغی یا روشنی شبانگاه خانه های روستایی ندیدیم . ترس در وجودمان رسوخ کرده بود .
البته ناگفته نماند که در بین راه چند حیوان در حال گذر از جاده دیدیم که از دیدنشان کلی لذا بردیم . شغال ، گراز و از همه جالتر یک جغد شاخدار بزرگ که وسط جاده نشسته بود و وقتی ایستادیم تا دوربین در بیاوریم پرید و رفت .
کم کم سوسوی چراغی به چشم مان خورد و ما انرژی تازه ای گرفتیم . بالاخره به امامزاده گزو رسیدیم . هم می توانستیم چادر بزنیم و هم اتاق کرایه کنیم . تصمیم گرفتیم شب را در چادر بمانیم . چادر را برپا کرده و چوب جمع کردیم و پس از صرف شام و چای زغالی خوابیدیم . صبح بیدار شدیم و محو زیبایی جنگل بکر شدیم ‌. وسایل را جمع کرده و بسمت آبشار گزو دل به جنگل زدیم . زیبایی های این جنگل بینهایت بود .
پس از حدود نیم ساعت پیاده روی صدای آبشار ما را هیجان زده کرد ، و وقتی به پای آبشار رسیدیم عظمت این آبشار ما را مبهوت خود کرد .