سالوادور و نوستالژی مایکل جکسون

سالوادور و نوستالژی مایکل جکسون، شاید برای دهه هفتادی ها مایکل جکسون فقط یک اسم باشد و یا برای دهه شصتی ها خاطره ای از دوران کودکی اما برای دهه پنجاهی ها مایکل جکسون یک اسطوره در موسیقی بود.

پر فروش ترین آلبوم ها و شلوغ ترین کنسرت ها و جدیدترین ابداعات در اجرای صحنه از مایکل بود و صحنه غش کردن تماشاگرها در حین اجراهای زنده اش دیگر چیزی تکراری شده بود.

من شخصا تعداد زیادی از آهنگ هایش را گوش میدادم و اکثرشان مورد علاقه ام بود، با وجودی که هیچ درکی از معنی ترانه هایش و نیز موسیقی پاپ نداشتم.

از بین همه آهنگ ها یکی جایگاه ویژه ای داشت. نما آهنگی بود در کوچه پس کوچه های آمریکای جنوبی( سالوادور )با رنگهای شاد و گرم و مردمی که فوج فوج با ترانه همراهی می کردند و گروهی بزرگ که سازهای کوبه ای می نواختند. عاشق این ترانه بودم.

در عالم کودکی هر بار این آهنگ را می شنیدم زیر لب با آن زمزمه میکردم: “آلاوالا سی دد دی دو رلی کره با داس”

و فقط همین یک تکه را بلد بودم همصدایی کنم.

امسال به شهر سالوادور برزیل رفتم. همانجایی که آن موزیک ویدئوی فوق العاده مایکل با همکاری گروه Oledon که بهترین نوازندگان پرکاشن و درام این شهر به شمار می روند اجرا شد.

این آهنگ را روی گوشی موبایلم داشتم و صدها بار تکرار شد و گوش دادم و برای اولین بار معنی فارسی ترانه را در اینترنت جستجو کردم و خواندم. و بعد به همان پنجره ای رفتم که از بالای آن مایکل قسمتهایی از این ترانه را خواند:

Skin head, dead head

سر تراشیده… کله های بی روح و بی فکر

Everybody gone bad

همه فاسد و خراب شدن

Situation, aggravation

وضعیت ، سخت تر و مشکل تر

Everybody allegation

همه ادعا دارن

In the suite, on the news

تو آپارتمان، تو اخبار

Everybody dog food

همه مثل سگ دنبال غذا هستن