سفرنامه اکوادور ،جمهوری موز و آتشفشان،نادر بختیاری نیا

سفرنامه اکوادور :برنامه ای برای رفتن به آمریکای جنوبی نداشتم. پرواز به آمریکای جنوبی که برای منِ ایرانی که دروازه ای به جز برزیل نداشت، سخت بود. یه خانمی که خیلی اهل سفر بود و می خواست بره کلمبیا، توی سایت Couch Surfing یه سری سوالات ازم پرسید و دست آخر هم گفت: راستی اتحاد برای این ماه آفر زده و پرواز برزیل رو زیر هزار دلار می فروشه یعنی در حدود سه تومن. فرصت خوبی بود. من هم از دست ندادمش همون روز رفتم دفتر هواپیمایی و به قیمت سه میلیون یه پرواز برای برزیل خریدم. خود خانم فروشنده تعجب کرده بود. می گفت تا حالا قیمت زیر ۵ تومن ندیده!

من بلیط پرواز رو تو اردیبهشت خریده بودم اما شروع سفرم برای آبان بود. حالا وقت داشتم که مقصدهام رو معلوم کنم. خیلی رو کلمبیا کار کردم اما واقعا دنگ و فنگ زیاد داشت. هنوز هم داره. لعنتی سیستم پرداخت ها برای سفارتش خیلی داستان داره.

آمریکای جنوبی کلا منطقه ای هستش که روی خوش به توریست ها نشون میده و جالبه بدونید که اتباع همسایه غربی ما ترکیه، برای رفتن به تمام کشورهای آمریکای لاتین نیازی به ویزا ندارن و حتی کشوری مثل امارات هم گامهای بلندی برای لغو ویزا با این کشورها برداشته. حالا ما همیشه باید با این داستان ویزا دست به گریبان باشیم. خلاصه اینطور شد که قید کلمبیا رو زدم.

سفرنامه اکوادور

سفرنامه اکوادور ،تابی به بی نهایت،منطقه بانیوس

ونزوئلا: که هیچ وقت امن نبوده و نیست و اون موقع ناامنی ها بسیار زیاد بود. الان هم که رسما دارن همدیگه رو می خورن. البته این تنها کشور آمریکای لاتینه که به خاطر روابط خوب سیاسی برای دو هفته اقامت از ایرانیها ویزا نمی خواد. خوب، ناامنی شدید دلیل خوبی برای لغو سفره.
پرو و بولیوی و برزیل: که قبلا رفته بودم. سفرنامه اش هم موجوده! هر چند به دلیل کم تجربگی سفرهای ناقصی بودن اما انگیزه ای برای سفر دوباره به این کشورها نداشتم.

آرژانتین: می خواد سر به تنمون نباشه. البته الان یه کمی یه کوچولو لای در رو باز کرده و میگه ویزا بدون دعوتنامه هم میدیم اما به سختی. اون موقع که اصلا ویزا نمیداد پس قید این رو هم زدم.
اروگوئه و پاراگوئه: از نظر توریستی بودن، ضعیفترین کشورهای آمریکای جنوبی هستند. عملا جاذبه قابل توجهی ندارن. پاراگوئه که اصلا تو ایران سفارت نداره و اروگوئه هم کلی ناز داره. پس قید این دو را هم زدم!
اکوادور: به نظرم باید جای جالبی می بود اما نه خیلی جذاب، چون مثل پرو باستانی نیست. سفرنامه هایی هم که تک و توک از دوستان ایرانی در اینترنت هست یا خیلی سرهم بندی شده بود و یا شعر سروده بودن و عملا اطلاعاتی به من نمیداد. اما با توجه به اینکه مردمان بومی اونجا زندگی می کنند و از ایرانیها هم ویزا نمی خواد (نه به خاطر روابط سیاسی بلکه این سیاست اکوادوره که تمام کشورهای دنیا به غیر از چهار پنج مورد خاص بدون ویزا بتونند بیان اکوادور) به عنوان یکی از مقاصد انتخابش کردم. گفتم فوقش یه هفته اونجا می مونم و بعدش میرم یه جای دیگه غافل از اینکه اکوادور بهترین آب و هوای جهان رو داره و از نظر من که اهل طبیعت گردی هستم جذابترین کشوره جهانه. حداقل یکی از مقصدها معلوم شده بود.

شیلی: کلا هیچ دیدی در موردش نداشتم. فقط می دونستم که درازه! سفارت هم که نداشت اون موقع تو ایران. دعوتنامه و هزار جور کوفت و زهرمار هم می خواست. تازه باید یه سفر هم میرفتم آنکارا. فقط می دونستم حالا که درِ آرژانتین بسته است، تنها راه دیدن پاتاگونیا رفتن به شیلیه. یاد مارسلا افتادم (مراجعه کنید به سفرنامه لائوس. اونجا در مورد این خانم توضیح دادم). همینجوری الکی یه پیام بهش دادم و داستان رو براش گفتم. خودش بلافاصله بدون اینکه من پیشنهادی بدم گفت میرم برات دنبال دعوتنامه. پس انتخاب دوم هم شد شیلی.
قطب جنوب: خوب میشی نگران نباش!

سفرنامه اکوادور ،موقعیت اکوادور در آمریکای جنوبی

خوب بریم سراغ مواد لازم برای سفر به اکوادور:

ویزا از کجا بگیریم؟

گفتم که، ایرانیها برای مدت سه ماه برای رفتن به اکوادور نیازی به ویزا ندارند مثل ترکیه. اما یه دوست ایرانی به نام مجید دارم که اونجا زندگی می کنه و میگه بعضی از ایرانیها میان اینجا آویزون میشن تا یه روزی بتونند برن آمریکا یعنی اینکه دارن اونجا رو آباد می کنند. خداییش حقمونه که حتی توی ایران هم بدون ویزا راهمون ندن. پس تا نظر این سرخپوستها عوض نشده و مثل چینی ها سایه ما رو با گلوله نزدن، برید اونجا. البته برای گرفتن اطلاعات دقیق می تونید با سفارت اکوادور در تهران تماس بگیرید.

یه نکته بی نهایت مهم: اگه بخواید از برزیل وارد اکوادور بشید – که احتمال این مورد خیلی زیاده – شما حتما باید با پرواز برید چون این دو تا کشور مرز زمینی ندارند. با اینکه اکوادور هیچ سختگیری به شما در هنگام ورود نمی کنه، اما برزیل می کنه ! حتما زمانی که می خواید کارت پروازتون رو بگیرید بلیط برگشت از اکوادور و از برزیل رو همراه داشته باشید. سعی کنید حتما بلیط برزیل به ایران یا هر جای دیگه دارای شماره الکترونیکی بلیط باشه. علتش اینه که یه سری از عراقیها میان برزیل، بعد میرن اکوادور به همون دلیلی که گفتم و بعدش برنمی گردند. بلیط برگشتن رو که از برزیل به مثلا امارات گرفتن رو توی همون برزیل کنسل می کنند و پولش رو میذارن تو جیبشون. خوب اونها که عراقی هستند پس چه ربطی به ما داره؟ ۹۰ درصد مردم شوت آمریکای جنوبی فرق ایران و عراق رو نمی دونند! و بهتره انرژیتون رو هم حروم توضیح دادن این تفاوت نکنید.

با چی بریم؟

خوب معلومه با شتر! اما اگه وقت کم دارید بهتره با هواپیما برید. هیچ پرواز مستقیمی از خاورمیانه و ترکیه به اکوادور وجود نداره و اگه هم بود قیمت خون پدرشون می بود مثل پرواز استانبول – بوگوتا (کلمبیا). اگه می خواید با اروپاییها درگیر نشید باید برید برزیل. از اونجا چندین ایرلاین هست که از سائوپائولو به کیتو Quito پایتخت اکوادور پرواز داره. ایرلاین خوب LATAM و AVIANCA پروازهای غیر مستقیم به این شهر دارن. اولی تو لیما پایتخت پرو استاپ داره و دومی در بوگوتا پایتخت کلمبیا.

تنها ایرلاینی که مستقیم از سائو به کیتو میره، ایرلاین ملی اکوادور TAME هستش. قیمت پروازهاش هم تقریبا ثابته بین ۴۲۰ تا ۴۸۰ دلار. این نکته رو هم بگم که برزیل و اکوادور مرز زمینی ندارند پس زمینی نمیشه رفت اگر چه حتی اگه راه زمینی هم داشت به اندازه فاصله تهران تا پکن بود! حاضرید تا چین با اتوبوس برید؟
اگه هم مشکلی با ویزای شینگن به ویژه ویزای مسخره ترانزیت فرودگاهی ندارید که می تونید با KLM مستقیم از ایران با یه توقف در آمستردام برید به کیتو. البته پروازش نباید ارزون باشه.

سفرنامه اکوادور ،آتشفشان کوتاپاکسی در جلو و در عقب چیمبورازو. اون جور که از پنجره هواپیما دیده میشد.

سفرنامه اکوادور ،آتشفشان کوتاپاکسی

چطور بلیط بخریم؟

اون موقع من یه کردیت کارت نصفه و نیمه داشتم که از بانک پارسیان گرفته بودم که خدا رو شکر بعد از برجام از کار افتاد. من آنلاین خریدم البته نه از سایتش چون سایت TAME فقط کردیت کارتهایی رو قبول می کرد که در آمریکای جنوبی صادر شده باشند. سایتهای بزرگی مثل edreams و kayak در این زمینه خیلی کمک کننده هستند. من از کایاک خریدم. البته خدا رو شکر یه سری سیستم های ایرانی هم توسط یه سری آژانسها راه افتاده که اجازه میده با کارت شتاب خرید کنید مثل سایت ” دور و نزدیک ” و ” سفرستان “.

پول کجا تبدیل کنیم؟ واحد پول اکوادور، دلار آمریکاست پس کلا نیازی به تبدیل پول ندارید. فقط مشکل اینه که وقتی بهشون صد دلاری نشون میدی می ترسن! فقیرند و این پول عدد بزرگیه و معمولا به سختی باقی پول شما رو جور می کنند، پس بهتره دلار کوچیک همراه داشته باشید.

اونجا امنه به ویژه برای خانمها؟ آره بابا امنه خیلی هم امنه. مثل تهرانه. اگه شبها نرید جاهای تاریک و پرت. به قول خودم اگه دنبال دردسر نگردی، دردسر دنبالت نمی گرده. البته در خود کیتو که پایتخته مثل همه شهرهای بزرگ محله های بدنام خطرناک هم داره. بهتره محض احتیاط قبل از رفتن به هر جایی در موردش از مسئول محل اقامت یا یه دوست سوال بپرسید. مردم این کشور خیلی کوچولو هستند. من با قد ۱۸۴ سانتی متر مثل گالیور بودم تو لی لی پوت! پس احتمال حمله فیزیکی هم خیلی پایینه. کلا مردم آروم و خوبی داره.

سفرنامه اکوادور ،بازار حیوانات در شهر اوتاوالو

چیز واجبی هست که همراه ببریم؟ آره لباس گرم. این کشور کوهستانی و بلنده. خیلی از دیدنیهای طبیعی این کشور نزدیک به چهار هزار متر ارتفاع داره. حتی ارتفاع کیتو از دو هزار متر بلندتره پس بهتره لباس گرم داشته باشید اما نه لباس گرم سنگین. این کشور با اینکه مرتفعه، اما روی استوا قرار داره پس اونجا از سرمای شهرکرد و اردبیل خبری نیست. اگه سردرد و به ویژه میگرن دارید حتما قرصهاتون رو ببرید. ارتفاع می تونه سردرد رو تشدید کنه. به خاطر ارتفاع زیاد، شدت ماورابنفش خورشید بالاست. حتما عینک آفتابی، کلاه و به ویژه خانمها کرم ضدآفتاب همراه داشته باشید.

مردم و اقتصاد: سطح انتظارتون رو بیارید پایین. اکوادور کشور فقیریه اما تمیزه. مثل برزیل توسعه یافته نیست. مردم، کوچولو و آفتاب سوخته هستند. اگه اولین باره میرید آمریکای جنوبی و مستقیم میرید اکوادور، انتظار نداشته باشید تو کیتو به نخلهای بلند برخورد کنید و دخترهای شکلاتی با پایین تنه های مردافکن جلوی شما رژه برن. پرو، اکوادور و بولیوی قلمروی کوهستان آند و مردم بومی سرخپوست هستش . در کل زیبا نیستند. برعکس خیلی از جاهای دنیا که اعتبار کمی بین مردم داریم و یا ما رو به عنوان تروریست می شناسند، نام ایران در اکوادور مساوی چاه نفته! به هر کی میگی ایرانیم، اگه یه کمی اهل تلویزیون و اخبار باشه سریع میگه یه کم از اون نفتتون هم به ما بدید.

سفرنامه اکوادور ،نمایی از شهر کیتو از بالای برج کلیسا

فرهنگ: مردمان باستانی کلا محافظه کارند. روابط بین جنس مخالف خیلی به چشم نمیاد. با هم راه میرن اما از بروز رفتارهای عاشقانه پرهیز می کنند. البته برای کسانی که دنبال ” رفتارهای عاشقانه ” هستند، دخترهای کلمبیایی به وفور در دسترس می باشند البته در کلوپهای شبانه. برای غذا عملا هیچ مشکلی ندارید.

غذاهاشون به طرز عجیبی به غذاهای ایرانی شبیهه. چند جا که تو رستوران غذا خوردم دیدم مثل ما ماهی و مرغ رو با برنج می خورند و خوشمزه هم بود. و اما موسیقی: چند تاش رو تو اتوبوس شنیدم فکر کردم یارو آهنگ بوشهری گذاشته!!! فقط نی انبون نداشت. واقعا این شباهت دیوانه کننده است. آهنگهای اتوبوسی اونها که خیلی به آهنگهای کیلویی پاپ ایران شباهت داشت.
هزینه: غذا و حمل و نقل و اقامت در این کشور نسبتا ارزونه. از ترکیه که ارزونتره اما از ایران گرونتر. اما به نسبت کشورهای دیگه به ویژه شیلی و برزیل خیلی خیلی ارزونتره. تو برزیل هزینه حمل و نقل کمر آدم رو می شکنه!
یه نگاه به نقشه پایین بندازید، اوضاع جغرافیایی این مملکت دستتون میاد. اکوادور دومین کشور کوچیک آمریکای جنوبی بعد از اروگوئه است اما تنوع جغرافیایی اون حتی از برزیل هم بیشتره. در ساحل اقیانوس آرام جلگه ای مسطح با هوای شرجی قرار داره. مهمترین شهر این منطقه و مهمترین شهر تجاری این مملکت، شهریه به نام ” وایاکیل” Guayaquil (خودشون حرف “گ” رو تو اول نام این شهر تلفظ نمی کنند) هستش که البته توریستی نیست. شرجی و کثیفه. کلا ساحلهای اکوادور کیفیت خوبی ندارن و آبشون هم کدره.

سفرنامه اکوادور ،پاین نقشه به طور ساده جغرافیای اکوادور رو نشون میده

در مرکز کشور از شمال به جنوب کوههای آند قرار گرفتند که بیشتر شهرهای این کشور از جمله پایتخت در لا به لای این کوهها ساخته شدن. چون کوهستانیه پس هوای خشک و خنکی داره و چون روی استوا قرار گرفته هواش هیچوقت سرد آزار دهنده نمیشه مگر در ارتفاعهای خیلی بالا. این مورد باعث شده که استثنایی ترین هوای دنیا رو داشته باشه. یه هوای کوهستانی همیشه مطبوع. تغییرات دمایی حتی در شهر مرتفعی مثل کیتو کمه برای همین عملا یه کشور تک فصله. در واقع دو فصل دارن: بارونی و خشک. یه ذره که هوا سرد میشه که نشون میده مثلا پاییز شده مردمش عین بید از سرما می لرزند در حالیکه من با آستین کوتاه راه می رفتم!

در شرق کوههای آند، ریۀ زمین قرار گرفته. جنگل آمازون که بخشهایی از شرق اکوادور، جنوب کلمبیا، شمال برزیل، شمال شرق پرو و حتی شمال بولیوی رو در بر گرفته، در اکوادور بیشتر از هر جای دیگه ای در این قاره، در دسترسه. در مورد بولیوی نمی دونم اما در هر کشور دیگه ای اگه بخواید به آمازون سر بزنید باید از پرواز استفاده کنید چون جاده در داخل این جنگل انبوه وجود نداره اما در اکوادور با ترکیب اتوبوس و قایق به راحتی میشه به مرکز جنگل رسید بدون پرداخت هزینه بالای پرواز . این هزینه در برزیل برای یه بلیط رفت و برگشت به شهر مانائوس مرکز استان آمازوناس حداقل در حدود ۴۰۰ دلاره

سفرنامه اکوادور ،غروب آقتاب در منطقه سیل زده کویابنو Cuyabeno در آمازون

و تنها قسمت جدا افتاده از این کشور، مجمع الجزایر معروف گالاپاگوس هستش که داروین نظریه تکامل خودش رو در بازدید از این جزیره ارائه کرد. بهشتی واقعی برای عاشقان حیوانات و به ویژه عاشقان غواصی. اما هزینه بازدید از این جزیره سرسام آوره و من ترجیح دادم بی خیالش بشم. حداقل ۵۰۰ دلار هزینه پرواز به این جزیره است و به دلیل فاصله بسیار زیاد عملا با کشتی نمیشه به این جزیره ها رفت. بعد از رسیدن به جزیره باید صد دلار پول زور به عنوان عوارض ورود به جزیره بدید.

تازه از اینجا سفرتون شروع میشه. هزینه اقامت و غذا در جزیره بالاست و خوب قطعا هزینه تورها و به ویژه تورهای غواصی زیاده. یه استرالیایی رو اونجا دیدم که گفت برای دو هفته اقامت و غواصی در جزیره ۶۰۰۰ دلار هزینه کرده. البته باز هم تاکید می کنم که قطعا گالاپاگوس ارزش این هزینه رو داره و اگه کسی بتونه پرداختش کنه یا در اولویتش باشه، پشیمون نخواهد شد. من این قسمت رو به ناچار نادیده گرفتم.

سفرنامه اکوادور ،دریاچه ای در دهانه آتشفشان کیلوتوا. مردم محلی میگن این دریاچه ته نداره!

من برنامه ام رو برای دو هفته بسته بودم اما واقعا با چشم گریان و دل گرسنه از این کشور اومدم بیرون. برای کسانی که اهل طبیعت و پیاده روی تو اون هستند، این مملکت یه بهشت واقعیه. راحت میشه یه ماه توش گشت بدون خسته شدن. هوایی داره به غایت مطبوع که با هر نفس ده لیتر اکسیژن رو تا روده بزرگ آدم می بره پایین! در این سفر من از کیتو، قسمتی از طبیعت کوههای آند در منطقه بانیوس و لاتاکونگا و آمازون بازدید کردم و بی خیال قسمت ساحلی که جذابیت نداشت، شدم. با من همراه بشید.